Pod koniec zimy, w marcu okonie najczęściej przebywają na nieco płytszej wodzie 6 – 7 metrów, a nawet 3 – 4 metrów lub jeszcze płytszej. Są wędkarze, którzy uważają, że na górkach, przy stokach łowi się średniej wielkości ryby, natomiast te największe okonie przebywają na największych głębiach i właśnie z takich dołków można je zimą wyłowić. Dotyczy to okresu całej zimy. Bardzo istotna jest znajomość zbiornika i jeszcze raz się powtórze, jego planu batymetrycznego. Na ogół sprawdza się reguła że najwięcej okoni, ale tych nie rekordowych, łowi się na pierwszym lodzie. Jednak najwięcej okazów pada łupem wędkarzy pod koniec zimowego sezonu okoniowego, w lutym i marcu. Pod koniec zimy bywa, że intensywność żerowania okoni wydaje się być taka sama jak na pierwszym lodzie. O tej porze roku okonie zaczynają się grupować w miejsach przyszłego tarła. Dlatego na niektórych łowiskach dobre są miejsca o głębokości nie przejkraczającej 1,5 – 2 metry, różne są poglądy na ten temat wpływu pogody na zimowe brania okoni.
