Psychoterapia to działanie, którego celem jest poprawa funkcjonowania jednostki. Działanie to może być przeprowadzone za pomocą różnych narzędzi – w zależności od metody wybranej przez pacjenta lub nurtu, w którym specjalizuje się terapeuta. Obecnie funkcjonuje kilka najczęściej stosowanych rodzajów terapii: psychoanalityczna oraz psychodynamiczna, poznawczo-behawioralna.
Terapia indywidualna to proces, którego komponentem jest wzrost samoświadomości oraz wypracowanie zmian, które pozytywnie wpłyną na życie człowieka. Warto wiedzieć, że terapia wymaga od pacjenta dużego zaangażowania oraz aktywnego uczestnictwa, bardzo ważne jest również pozytywne nastawienie do samego procesu oraz współpraca ze specjalistą. Terapia indywidualna jest coraz popularniejsza, szczególnie w Warszawie i innych większych miastach, w których tempo życia jest większe.
Terapia psychoanalityczna
Terapia psychoanalityczna jest nurtem stworzonym przez Zygmunta Freuda, w którym wszystkie działania wywodzą się z teorii osobowości. Osią postępowania terapeutycznego jest założenie, że przyczyny problemów są ukryte głęboko w podświadomości i konieczne jest przepracowanie trudności interpersonalnych oraz konfliktów wewnątrz psychicznych. W czasie terapii psychoanalitycznej specjalista bardzo często nawiązuje do dzieciństwa pacjenta, relacji z rodzicami, wczesnych traum, doświadczeń i relacji z ważnymi osobami. Podejście psychoanalityczne to proces długoterminowy, najczęściej konieczne są częste sesje obejmujące 2, a nawet 3 spotkania w tygodniu. Ten rodzaj terapii przeznaczony jest dla osób gotowych na pogłębiony proces rozumienia siebie i pracy nad własnym rozwojem.
Terapia psychodynamiczna
Podejście psychodynamiczne zakłada, że na obecne życie człowieka i pojawiające się w nim problemy decydujący wpływ ma podświadomość, a głównym dążeniem ludzkim jest wchodzenie w relacje z innymi. We wczesnym dzieciństwie kształtują się schematy postępowania wypracowane w procesie relacji z najbliższym otoczeniem – rodzicami, opiekunami i rodzeństwem. Te wzorce przenoszone są na grunt związków w dorosłym życiu i mają również kluczowy wpływ na obraz siebie, identyfikowanie swoich potrzeb oraz świadomość własnego potencjału zasobów i ograniczeń. Celem terapii psychodynamicznej jest przede wszystkim poznanie własnych możliwości oraz wypracowanie metod pokonywania trudnych sytuacji, co przekłada się na budowanie satysfakcjonujących relacji z otoczeniem.
Terapia poznawczo-behawioralna
Główną ideą behawioryzmu jest przekonanie, że wszystkie zachowania i wzorce postępowania kształtują się w procesie uczenia się. Z tego względu proces psychoterapeutyczny polega na korekcie zachowań negatywnie wpływających na funkcjonowanie jednostki. W modelu behawioralnym terapeuta wyznacza pacjentowi zadania oraz udziela rad – co znacząco odróżnia go od innych systemów psychoterapeutycznych, w których specjalista pełni wyłącznie rolę wspierającą. Komponent poznawczy służy eliminacji wadliwych schematów myślowych, które wynikają z błędnych przekonań pacjenta względem samego siebie. Terapia poznawczo-behawioralna trwa najczęściej zaledwie kilka miesięcy i jest bardzo skuteczna w przypadku leczenia depresji i zaburzeń nerwicowych.
